Konfirmant 1960


.



Eg var tidleg oppe. Det var vi alle. Eg skulle konfirmerast. Borte på stolen hang den nye Hardangerbunaden, og skjorte og forkle var stiva og nystroke, av mor, sjølsagt. Bringestykke og belte var arv. Det perlebroderte beltet hadde gullbelagt spenne. Stakken hadde svarte bånd nedst, og vesten var raud, medbånd og sølvfarga krota band. Eg hadde fått nye bunadsko, og bestemor og bestefar hadde kjøpt ny stor sølje. Du kan tru eg var fin, etterat mor hadde hjelpt meg på med bunaden, og festa bringeduk med sikkerhetsnåler forat han skulle halde seg på plass!

Det vart lite mat, for spenninga var for stor. Snart gjekk varselet om at Oster gjekk til Hjemås, noko vi såg gjennom stoveglaset, og me skunda oss i veg. Mor litt seinare, for ho måtte gi instruksar til dei som skulle ta kjøkkenet og passe dei minste.
Eg hadde fått ny kåpe, pepitarutete som var høgste mote, sjøl om rutene var litt annsleis enn på biletet i vekeblada, ny paraply,  men eg hadde fått klokke  tidlegare.  Det var vanleg at dei som ikkje hadde klokke, fekk ho til konfirmasjonen. Klokka hadde urverk som du trekte opp kvar kveld, og visarar og tal. Må heller ikkje gløyme nynorsk salmebok, med inngravert namn og dato i gullskrift.

Båten fløytte, seig til kai, og mannskapet la ut landgangen. Klokka måtte vel vere 9, for me skulle til Hjelvik, Tepstad og Nepstad før båten drog tvers over fjorden att og la til kai ved Hamre kyrkje.
Me konfirmantane skunda oss til Bårdsstova, der me fekk nystrokne kapper. Resten av kyrkjelyden helsa på kjensfolk, såg til gravene og seig så roleg inn på plass i kyrkja. Vi gjekk så i prosesjon opp trappene, gjennom nedre del av kyrkjegarden og stod og venta medan kyrkjeklokkene kima, før presten i spissen for flokken sin gjekk inn i kyrkja. Me sat alfabetisk, jentene på ei side og gutane på den andre. Det var var høgtidsgudsteneste, og etter preika kom overhøyringa. Presten Vaksdal hadde høyrt meg i forklaringa til andre artikkel siste førebuingsdag, så han rekna vel med at eg kunne sjølve artikkelen, så eg fekk spørsmål om den.Det gjekk



som ein foss. Høgtideleg var det når me fekk prestehanda på oss med dei obligatoriske velsignelsesorda.

Ein tur ovafor kyrkja, til grava til far. Me tok bilete der, kanhende for å inkludere han på den store dagen. Folk prata, såg om graver og trefte nye kjentsfolk, så Oster ringde både 2 og 3 gong før dei siste kom ombord. Dei aller siste måtte hoppe over rekkja. På ny kryssa vi fjorden fram og attende, før me steig i land på Leiknes. Så vidt eg hugsar, gjekk vi heimatt og, og tida var for å opne gåver på eit rikhaldig presangbord. Smykker, klede, pengar og toalettsaker, og ikkje minst dei mange korta med lukkeynskje. Trur faktisk det kom eit par telegram og, som då vart lese under middagen.

 Hugsar ikkje menyen, men veit vi song bordverset, dei 4 av omkring 25 som kunne syngja i familien. Det var ingen talar, men eit rikeleg kaffibord, med kaker laga av mor og slekt som ville bidra ein slik dag. Ungane måtte sitje i ro til måltidet var over.

Gjestane reiste heim, med siste rutebåt, og nokre hadde vel fenge seg bil og, eller leigde drosje.
. Men tidleg måndag morgon var det å bli kjørt til Kleivdal, ta buss til Isdalstø, byte buss og kome seg til Alversund til ein ny dag på realskulen. Etter endt dag gjekk me over brua til Straumen, og fekk middag på pensjonatet, der eg også budde i vekene
Var eg blitt vaksen? Det kjendest ikkje slik ut, og mor styrde nok som før
( Brua då ho var nybygd).

Kommentarer

Legg inn en kommentar

Populære innlegg fra denne bloggen

På gamle stigar- i Husdalen.

Bilde
Då Sigmund Husdal kom inn i livet til mor i 1961, og eg og syskena mine samstundes fekk ny stefar, så hende det mykje nytt. Eg overnatta i år i Husdalen for fyrste gong på mange år, og då kom tankane om korleis det var då me starta å reise dit. Husdalen er ein avsidesliggjande gard ein times gange frå Bjørsvik. Du reiste dit, anten med rutebåten eller vart køyrt,  og gjekk så ei ganske bratt stigning opp til Husdalsvatnet, der du anten kunne ro over, eller gå den bratte og til dels glatte stigen opp til Grautevika, der det var kjerreveg resten av vegen. Me ungane lærde snart snarvegane, der du kunne korta inn turen med opptil 10 minuttar. Det du måtte ha med deg, bar du på ryggen og i hendene, så vi måtte ha eit par kvilepausar uansett. Vel oppkomen var det tre hus, der bestemor og bestefar budde i det eine,  Ivar og Olaug budde i det andre saman med ungane sine, og Sigmund hadde kjøpt det nedste huset, og hadde det som ei familiehytte, der også søskena hans kunne vera på vi
Les mer

Fløksand husmorskule

Bilde
Litt frå 60-talet.  Då eg var ferdig med gymnaset i -64, meinte mor at eg måtte kunna koka poteter. Det kunne eg, men forat utdanninga mi skulle vera perfekt, så måtte eg ha eit halvår på husmorskule. Denne skulen var og god å ha både om ein skulle søkje sykepleie eller bli hustellærar. Så eg søkte opptak ved Fløksand husmorskule våren 1965, og kom inn. Skulen var då vel etablert, opna 1909, og nyrestaurert i 1954. Mange kjende personlegheiter har gått her, og eg lærde seinare at Ingrid Espelid Hovig var elev her i 1943, då det ikkje var elektrisitet, og alt måtte kokast på ved og kol i kjellaren. Ho kom tilbake som lærar i 1954, til ein  skule som var i topp stand .  ( Ingrid Espelid Hovig og Olga Leiknes Hopsdal møtes etter 61 år. Dei var kullingar i 1943) Vi fekk ei liste så langt som eit vondt år med alt ein skulle ha med, så mor var engasjert i vekesvis med å sy. Det var sengetøy og håndklær, arbeidsklede, forkle, hette, høvelege sko, og mykje meir som eg ikkje hugsa. Al
Les mer

Hermetisering av middag og frukt, og søndagsdessertar

Bilde
. I dag har vi fryseboksar, og vi kjøper ferskt det meste av året. Vi har det lettvint, og gløymer at for eit par generasjonar sidan var matlaging og husstell  fulltids- jobb. Eg hugsar at mor hermetiserte kjøttkaker med brun saus  og kottelettar. Det var same omstendelege prossessen, med vasking og sterilisering av Norgesglas, koking og steiking av kjøtet som skulle hermetiserast.  Det vart lagt koheit på glasa, og fyllt heilt fullt, og så vart lokket skrudd på. Glasa vart sett i kjellaren, og teke opp til sundagsmiddag  ut over hausten og vinteren. Det kunne vera ein sjangse at maten vart bederva, så ein måtte lukte på, før ein varma det opp. Ellers hermetiserte mor frukt kvar haust. Også der var det vasking og sterilisering av glas, som var oppevart i varm steikeomn til ein skulle bruka dei. Pærer vart skrella og koka i sukkerlake til dei vart møre, og lagt på glas. Ein hella den kokande sukkerlaken over, så glaset vart heilt fullt, og la glaslokket med gummiring på, og skr
Les mer