Ål til dei fine


Las på nettet i dag at Ole Magnus Leiknes skulle hjelpe til med å forske på ål i Osterfjorden.
Då kom eg til å hugse på far hans, han Martin, som og var ålefiskar. Han budde på Flossvika, og dei første åra vi budde der, selde han og ho Aslaug bringebær og egg, og vi var kundar. Eg trur dei selde på torget også.
Martin var yrkesfiskar, og vi fekk og kjøpte fisk der. Men ikkje ål. Den var skummel og eksotisk, og nok rekna for andre ganar enn våre. Han drog ut tidleg på morgonen, var vekke av og til om natta, og fiska vel i heile Osterfjorden og kringliggjande fjordar. Snekka hans låg i vika nedanfor småbruket på Flossvika, og vi såg dei vel helst når vi var og bada attmed nausta, og  dei gjorde opp garn eller eigna.


Martin selde ål til byen. stundom leverte han vel på mottaket sjøl, eller sende ål med rutebåten, men  og eg hugsar far henta trekassar med Opel Blitz på Tangen like før han skulle til byen, og tok dei med. Trekassane hadde hol, og eg hugsar eg såg halane til ålen bukte seg ut gjennom hola og inn att da kassane vart lesst ombord på lasteplanet. Dei minna om ormar, ein skapnad eg ikkje hadde noko til overs for.

Turen til byen var som eg har nemt før ikkje den raske 30 minutters ferda vi har no, men den gamle omstendelege, om Kleivdal og Seim til Isdalstø,venting på ferje til Steinstø, gjennom Åsane og Hellesneset, før vi kunne lessa av kassane på mottaket i Sandviken. Likevel tok vel denne reisa kortare tid enn med rutebåten, og var enklare.
Som regel fekk me ungane beskjed om å halde oss i bilen, men ein gong fekk eg vere med inn påmottaket , og såg dei tømde den krelande massen av ål opp i tankar, der dei sumde omkring, i ein slags fridom. Eg hugsar at eg syntest det var bra, og reflekterte vel ikkje noko om at dette var endestasjonen deira, og at dei kort tid seinare ville ende opp på middagsbordet , anten kokt eller røykt, for dei som hadde sans for slikt.



Kommentarer

Legg inn en kommentar

Populære innlegg fra denne bloggen

På gamle stigar- i Husdalen.

Bilde
Då Sigmund Husdal kom inn i livet til mor i 1961, og eg og syskena mine samstundes fekk ny stefar, så hende det mykje nytt. Eg overnatta i år i Husdalen for fyrste gong på mange år, og då kom tankane om korleis det var då me starta å reise dit. Husdalen er ein avsidesliggjande gard ein times gange frå Bjørsvik. Du reiste dit, anten med rutebåten eller vart køyrt,  og gjekk så ei ganske bratt stigning opp til Husdalsvatnet, der du anten kunne ro over, eller gå den bratte og til dels glatte stigen opp til Grautevika, der det var kjerreveg resten av vegen. Me ungane lærde snart snarvegane, der du kunne korta inn turen med opptil 10 minuttar. Det du måtte ha med deg, bar du på ryggen og i hendene, så vi måtte ha eit par kvilepausar uansett. Vel oppkomen var det tre hus, der bestemor og bestefar budde i det eine,  Ivar og Olaug budde i det andre saman med ungane sine, og Sigmund hadde kjøpt det nedste huset, og hadde det som ei familiehytte, der også søskena hans kunne vera på vi
Les mer

Fløksand husmorskule

Bilde
Litt frå 60-talet.  Då eg var ferdig med gymnaset i -64, meinte mor at eg måtte kunna koka poteter. Det kunne eg, men forat utdanninga mi skulle vera perfekt, så måtte eg ha eit halvår på husmorskule. Denne skulen var og god å ha både om ein skulle søkje sykepleie eller bli hustellærar. Så eg søkte opptak ved Fløksand husmorskule våren 1965, og kom inn. Skulen var då vel etablert, opna 1909, og nyrestaurert i 1954. Mange kjende personlegheiter har gått her, og eg lærde seinare at Ingrid Espelid Hovig var elev her i 1943, då det ikkje var elektrisitet, og alt måtte kokast på ved og kol i kjellaren. Ho kom tilbake som lærar i 1954, til ein  skule som var i topp stand .  ( Ingrid Espelid Hovig og Olga Leiknes Hopsdal møtes etter 61 år. Dei var kullingar i 1943) Vi fekk ei liste så langt som eit vondt år med alt ein skulle ha med, så mor var engasjert i vekesvis med å sy. Det var sengetøy og håndklær, arbeidsklede, forkle, hette, høvelege sko, og mykje meir som eg ikkje hugsa. Al
Les mer

Hermetisering av middag og frukt, og søndagsdessertar

Bilde
. I dag har vi fryseboksar, og vi kjøper ferskt det meste av året. Vi har det lettvint, og gløymer at for eit par generasjonar sidan var matlaging og husstell  fulltids- jobb. Eg hugsar at mor hermetiserte kjøttkaker med brun saus  og kottelettar. Det var same omstendelege prossessen, med vasking og sterilisering av Norgesglas, koking og steiking av kjøtet som skulle hermetiserast.  Det vart lagt koheit på glasa, og fyllt heilt fullt, og så vart lokket skrudd på. Glasa vart sett i kjellaren, og teke opp til sundagsmiddag  ut over hausten og vinteren. Det kunne vera ein sjangse at maten vart bederva, så ein måtte lukte på, før ein varma det opp. Ellers hermetiserte mor frukt kvar haust. Også der var det vasking og sterilisering av glas, som var oppevart i varm steikeomn til ein skulle bruka dei. Pærer vart skrella og koka i sukkerlake til dei vart møre, og lagt på glas. Ein hella den kokande sukkerlaken over, så glaset vart heilt fullt, og la glaslokket med gummiring på, og skr
Les mer