Skogplanting





Like etter krigen rådde det mykje optimisme. Krigen var slutt, og alt gjekk framover. Gardbrukarane planta skog på teigar som var vanskeleg å dyrke. Skuleungane vært ofte bedene om å vere med å plante. Eg trur ikkje me fekk noko for det, men vi var nyttige, og vi var med på å gjere landet vårt betre, meinte vi.
Vi planta skog i Øvstegardsmarka, trur eg, men denne gongen skulle vi langt av stad, like til Torsheim eller Tosjheim, som det heitte på lokalspråket. Læraren vår førebudde oss, og gutane fekk beskjed om å ha med seg plantehakke heimanfrå, eller låne seg reiskap. Han teikna på tavla  og fortalde om kor djupt  gutane skulle hakke, at vi jentene skulle strø litt av molde nedi holet, sette planta nedi, og strø på mold. Det var viktig at planta stod rett, at vi klappa godt til rundt ho, og la torva på plass rundt treet til slutt
 VI kjende oss viktige, og lærde prosedyrene.
Læraren fortalde at grantre voks seint. Dette var arbeid for framtida. Ikkje bonden, ikkje ungane hans, men barnebarna kunne hogge  og selje tømmeret.I mellomtida måtte skogen passast og vyrdslast, ein måtte ta vekk ungskog, tynne og gjødsle. Alt for barnebarna. Vanskeleg å skjøne for ein 11åring.
Køyrde me drosje eller buss? Det kan eg ikkje hugse.Det var ei lang og omfattande reis. Me reiste heimanfrå om morgone, og brukte ein time eller to, før me kom fram,gjekk til fots til teigen , og bonden kom og leste av granplantar og gjødsel. Det var vel 50-100 i kvar  bunt, tenkjer eg.

Me arbeidde systematisk og nøye. Dette var vakse arbeid. Men det vart også tid til leik, og vi hadde niste. Brus og saft, brødskiver  og  Tomkjeks, så vi lei inga naud.
Då ettermiddagen kom, hadde vi planta teigen. Barnebarna kunne hauste. Og vi reiste nøgde heim att.

Kommentarer

Legg inn en kommentar

Populære innlegg fra denne bloggen

På gamle stigar- i Husdalen.

Bilde
Då Sigmund Husdal kom inn i livet til mor i 1961, og eg og syskena mine samstundes fekk ny stefar, så hende det mykje nytt. Eg overnatta i år i Husdalen for fyrste gong på mange år, og då kom tankane om korleis det var då me starta å reise dit. Husdalen er ein avsidesliggjande gard ein times gange frå Bjørsvik. Du reiste dit, anten med rutebåten eller vart køyrt,  og gjekk så ei ganske bratt stigning opp til Husdalsvatnet, der du anten kunne ro over, eller gå den bratte og til dels glatte stigen opp til Grautevika, der det var kjerreveg resten av vegen. Me ungane lærde snart snarvegane, der du kunne korta inn turen med opptil 10 minuttar. Det du måtte ha med deg, bar du på ryggen og i hendene, så vi måtte ha eit par kvilepausar uansett. Vel oppkomen var det tre hus, der bestemor og bestefar budde i det eine,  Ivar og Olaug budde i det andre saman med ungane sine, og Sigmund hadde kjøpt det nedste huset, og hadde det som ei familiehytte, der også søskena hans kunne vera på vi
Les mer

Fløksand husmorskule

Bilde
Litt frå 60-talet.  Då eg var ferdig med gymnaset i -64, meinte mor at eg måtte kunna koka poteter. Det kunne eg, men forat utdanninga mi skulle vera perfekt, så måtte eg ha eit halvår på husmorskule. Denne skulen var og god å ha både om ein skulle søkje sykepleie eller bli hustellærar. Så eg søkte opptak ved Fløksand husmorskule våren 1965, og kom inn. Skulen var då vel etablert, opna 1909, og nyrestaurert i 1954. Mange kjende personlegheiter har gått her, og eg lærde seinare at Ingrid Espelid Hovig var elev her i 1943, då det ikkje var elektrisitet, og alt måtte kokast på ved og kol i kjellaren. Ho kom tilbake som lærar i 1954, til ein  skule som var i topp stand .  ( Ingrid Espelid Hovig og Olga Leiknes Hopsdal møtes etter 61 år. Dei var kullingar i 1943) Vi fekk ei liste så langt som eit vondt år med alt ein skulle ha med, så mor var engasjert i vekesvis med å sy. Det var sengetøy og håndklær, arbeidsklede, forkle, hette, høvelege sko, og mykje meir som eg ikkje hugsa. Al
Les mer

Hermetisering av middag og frukt, og søndagsdessertar

Bilde
. I dag har vi fryseboksar, og vi kjøper ferskt det meste av året. Vi har det lettvint, og gløymer at for eit par generasjonar sidan var matlaging og husstell  fulltids- jobb. Eg hugsar at mor hermetiserte kjøttkaker med brun saus  og kottelettar. Det var same omstendelege prossessen, med vasking og sterilisering av Norgesglas, koking og steiking av kjøtet som skulle hermetiserast.  Det vart lagt koheit på glasa, og fyllt heilt fullt, og så vart lokket skrudd på. Glasa vart sett i kjellaren, og teke opp til sundagsmiddag  ut over hausten og vinteren. Det kunne vera ein sjangse at maten vart bederva, så ein måtte lukte på, før ein varma det opp. Ellers hermetiserte mor frukt kvar haust. Også der var det vasking og sterilisering av glas, som var oppevart i varm steikeomn til ein skulle bruka dei. Pærer vart skrella og koka i sukkerlake til dei vart møre, og lagt på glas. Ein hella den kokande sukkerlaken over, så glaset vart heilt fullt, og la glaslokket med gummiring på, og skr
Les mer